San Jeronimo, Appartementje

12 april 2014 - San Jerónimo, Peru

 

12 april ( 13u.46 )

Vanmorgen is Ellen me komen halen om me naar het appartementje te brengen . we nemen een taxi naar San Jeronimo waar ook het project is. Mijn appartementje blijkt een kamertje te zijn in het project zelf.

Een uurtje daarna zit ik terug in Cuzco…

Eerlijk ... ben blij dat ik nu terug in Cuzco zit. Ik neem alle verkopers er met plezier bij ! vanmorgen vroeg ( namiddag in België nog wel even geskyped met Wim en …surprise, surprise , Franky en Joel ineens in beeld ! Zalig !!! Leuk, leuk!

Ik denk dat ik mezelf te hard verwend heb de eerste dagen op hotel. Het appartementje is even een teleurstelling. Het is een sobere kamer ( niet echt erg ) met een badkamer (!) buiten. De toilet heeft geen bril en de douche geen gordijn of deur. da’s toch wel even minder…. Er is ook een keukentje dat ik mag gebruiken ( ook van het project ) Op zich is het eigenlijk echt wel een leuk mooi gebouw. Ik kijk uit op een mooie tuin van de directrice van het project . zij woont hier samen met haar zus. Wat vooral echter opvalt is dat San Jeronimo  eigenlijk ongelooflijk vuil en stoffig is en druk, druk, druk ! Ja, in Cuzco was het ook heel druk, maar dat zijn zulke kleine straatjes en vooral …er is iets te doen en te zien ! De weg waar het project ligt is een grote drukke baan. Er ligt ontzettend veel stof dat naar alle kanten geblazen wordt door het voorbijrazende verkeer. Ik snak naar een mond kapje….in zo’n hitte nog eens zoveel stof happen …jakkes !

Heb een uurtje rondgewandeld in San Jeronimo, maar werd er een beetje gek. Hier is ademen al helemaal moeilijk ! De zijstraatjes van de grote baan zijn stijl omhoog of omlaag, maar het zijn alleen poortjes naast elkaar. Tot hiertoe nog geen rustig plekje gevonden om even te zitten en te genieten. ( je kan toch moeilijk gewoon voor iemand zijn deur gaan zitten e?? …ik mis Cuzco !!!! Ik stap ergens een winkeltje binnen waar ik mijn telefoon kan opladen. Wel een super vriendelijk jonge verkoper en een dame in de winkel. Ze vertellen ( net als Ellen) dat ik voor 5 soles echt al wel lang kan bellen ) (ik geloof er niet echt veel van maar ja ..wat weet ik nu?)

Oh ja, toch nog even over Ellen . Super lieve toffe jonge dame. Heel enthousiast over het project. Ze laat me alles zin en vertrekt dan weer. Maandag namiddag zal ik haar weer zien.

Bon , telefoon opgeladen J ik vraag hier meteen ook hoeveel een taxi terug naar Cuzco kost. Zou 70 soles zijn???!!! Auwch !! Maar er is ook een busje ( eigenlijk kleine bestelwagens waar ze de zijdeur al rijdend opentrekken en roepen welke haltes ze doen. Je moet er dan maar op en afspringen waar nodig !  Ik probeer eerst nog even het internet cafe vlakbij het project, maar geen geluk, de verbinding komt niet tot stand. Dan maar terug naar die vriendelijk kerel. Of hij me kan vertellen welk busje ik moet nemen ( er rijden hier zo’n 7 verschillende bussen op de baan.) Hij helpt me met plezier verder en wacht samen met mij op de juiste bus. Hij geeft de chauffeur ook nog even mee dat hij teken moet doen naar mij wanneer ik aan mijn halte kom. De chauffeur en medewerkster ( er is telkens een chauffeur ( haha , nogal wiedes ) en iemand die aan de deur staat en half uit de bus hangt om de haltes af te roepen en het geld te ontvangen. De bus kost maar 0,70 soles en ik denk , ok , zo kan ik wel elke dag over en weer. Zij kijken me beide met een grote glimlach aan en we rijden verder. Ik zit op het puntje van mijn stoel en probeer in het oog te houden hoe we rijden en waar we zijn. Er zijn echter ontzettend veel grote werken in Cuzco, dus de bussen rijden een groot eind om. Na een half uur op de plakkende bus begin ik toch wel een beetje te twijfelen …waar ben ik ? ik vraag aan het meisje of het nog ver is, maar ze lacht alleen maar en vraagt of ik verloren ben…ja zeg !!! ik blijf nog even zitten tot de wegen me echt compleet vreemd lijken. Ik geef haar het geld en spring van het busje. Ok , het was heel goedkoop, maar ik heb dus begot geen idee waar ik ben ! J De zon is ontzettend fel vandaag…ik wil gewoon ergens rustig zitten …maar waar ik nu ben zijn helemaal geen toeristen te bespeuren . de straten lopen vol lokale bevolking en om de 5 stappen zijn er kraampjes op de stoep. Van gevilde cavia’s tot een vreemd rozig schuimdrankje …het is heet en ik puf…zou zo graag mijn vestje uitdoen, maar voel hoe de zon op mijn armen en voeten brand en kan me al voorstellen wat dat met mijn schouders zou doen. Oude Peruviaanse vrouwtjes kwebbelen erop los en drinken de vreemde sapjes. Voor mij ziet het er niet echt hygiënisch en lekker uit. Ben blij dat ik mijn water en noten bijheb.  Het is een ongelooflijke indruk die je hier krijgt, ik zou overal foto’s van willen nemen , maar durf niet goed. Ik heb al zoveel beziens dat ik mijn foto toestel niet durf boven te halen. De straatjes worden drukker en  drukker …where am i ???

Dan toch maar eens vragen of ik in de buurt van de plaza in Cuzco ben. Ok , het valt wel mee…een goed kwartiertje stappen en dan zou ik er wel moeten zijn. J Mijn voetjes protesteren wel een beetje , mijn hartje bonkt bijna uit mijn lijf en het zweet loopt zo van me af…. Ik moet even gaan zitten.!

Een sigaretje en dan maar even naar Wim bellen. De 5 soles waar ik lang mee zou kunnen bellen zijn binnen de minuut om ! ik begin echter enkele punten te herkennen en stap dus maar verder. De opluchting is groot wanneer ik de blinde bedelaar zie ….en daar de muzikanten ! Yes, yes, im back in Cuzco , waar ik het een beetje begin te kennen.

Ik wandel naar een ander pleintje ( plaza de San fransisco ) en zet me bij de fonteintjes neer. Ik neem een slokje water en begin weer te schrijven. Ik zit er een 10 tal minuutjes en …ziedaar…Hernandez komt weer bij me zitten. Weer dezelfde grappige handshake. Zalig herkenbaar en dankbaar doe ik een babbeltje met hem. Hij drukt  zijn verrimpelde vinger op mijn arm en zegt dat ik crème moet smeren … ik lach , voel daarmee mijn huid in mijn gezicht trekken en weet dat hij gelijk heeft. Mijn rechter onderarm ( bovenarmen waren bedekt door mijn vestje  ) lijkt op een rauw rood vleesje …. Hoe moet mijn kop er niet uitzien !!! ?

Plots komt er een dikke wolk boven het plein te hangen. Hernandez zegt dat het gaat regenen. Ik geloof hem niet direct, de zwarte wolk steekt hard af tegen de supermooie blauwe lucht errond. Maar …voila, druppels op mijn schrijfboekje bewijzen het: Hernandez had natuurlijk gelijk. Iedereen blijft echter rustig zitten. Ik ook , ik doe wel even mijn boekje dicht.

Het was maar een klein buitje. De zon komt er weer door.

Ik zal blij zijn als het project start, zodat ik weet waar ik aan toe ben. Nu kijk ik er een beetje tegenop, maar het zal wel leuk zijn om echt iets te doen te hebben. Elke dag van 11 tot 13 u heb ik Spaanse les In de namiddag start de stage. Ellen zou een uurtje eerder komen om te vertellen wat ik juist moet doen.. Maar om na de les naar Cuzco te gaan…dat zal niet lukken om dan op tijd terug te zijn voor het project. De stage loopt elke dag van half 3 tot half 7 dus dan zal het ook al een beetje te laat zijn om nog over en weer te gaan…. we zin wel hoe het loopt !